Nazywany również Bernardem de Fontaine to zakonnik cysterski, Doktor Kościoła, filozof, uczony, wpływowy teolog XII wieku, zwany Doktorem Miodopłynnym, twórca spektakularnej mistyki, a nawet arcybiskup Mediolanu.
Miano Doktora Miodopłynnego zyskał dzięki charakterowi swych homilii, którymi potrafił porywać słuchaczy oraz pięknego stylu i głębokiej treści jego dzieł, w których okazywał słodycz Boga, wiary i życia nadprzyrodzonego.
W ikonografii znany jest motyw Loctatio Bernardi, związany z legendą o świętym Bernardzie, według której podczas modlitwy objawiła mu się Maryja, a z jej piersi wypłynęło mleko. Z kolei Francisco Goya przedstawił go jako uzdrowiciela na obrazie „Święty Bernard z Clairvaux z 1787 roku. Miłośnikom przyrody powinny być znane myśli świętego Bernarda spisane w listach do brata Mordacha. Daje w nich pogląd na naturę jako otwartą księgę, z której możesz czytać znaki i ślady zostawione przez Boga.
Jest czczony przez wiernych Kościoła katolickiego, anglikańskiego i ewangelickiego.
Św. Bernard z Clairvaux jest jednym z patronów pszczelarzy, jak również orędownikiem od klęsk i sztormów. Wśród jego atrybutów są m.in. księga, krzyż opacki, krucyfiks, Matka Boża z Dzieciątkiem, narzędzia Męki Pańskiej, pióro pisarskie, różaniec, trzy infuły u stóp, a także rój pszczeli i ul.
Źródło: E. Marszałek, Leśnymi ścieżkami świętych pańskich