Szymon, zwany Kananejczykiem lub Gorliwym, był chyba najmniej znanym spośród apostołów. Jego imię w języku hebrajskim znaczy „Bóg wysłuchał”. Najczęściej przedstawiany jest w tunice i płaszczu, z długą piłą tracką jako atrybutem. Uważa się ją za narzędzie jego męczeństwa. Czasami może mieć w ręku halabardę.
Według ewangelistów należał do stronnictwa tzw. zelotów, którzy stworzyli ruch oporu przeciwko rzymskiej okupacji Palestyny, powinien zatem patronować również ruchom niepodległościowym.
Artyści przedstawiają świętego Szymona najczęściej z piłą, gdyż według średniowiecznych żywotów oprawcy mieli go przeciąć na pół tym właśnie narzędziem ciesielskim, ale na samą tę okoliczność wykonanym z drewna. Jest on patronem rybaków i robotników pracujących przy cięciu marmurów, ścinaniu i obróbce drewna.
Święty Szymon wspominany jest 28 października, a to również dzień imienin Judy, stąd przysłowie: Na świętego Szymona i Judy naganiaj psy do budy, co zwiastować ma nadejście pluchy i śniegów. Z kolei: Kiepski rok zapowiada, gdy na Szymona nie pada – wyraża obawę o suchą zimę, też bardzo niedobrą dla przyrody.
Źródło: E. Marszałek, Leśnymi ścieżkami świętych pańskich