Żył chyba zbyt wcześnie, by można było na jego temat zdobyć szczegółową wiedzę. Jak podają dostępne źródła był bowiem pierwszym biskupem Chur (Szwajcaria) w II wieku, ale historycy są co do tego sceptyczni. Natomiast pisane wzmianki o Lucjuszu pojawiały się w dziejach, ale dopiero w latach 780–818, kiedy pewien duchowny z Chur dopisał legendę, identyfikując Lucjusza jako króla Brytanii, który opuścił wyspę i udał się najpierw w okolice Augsburga, później Recji, by wreszcie głosić Ewangelię aż w Bawarii. Dalej legenda ta głosi, że przy pracy polowej Lucjusz zastąpił jednego z dwu wołów ciągnących pług, po tym, jak jednego z nich zagryzł niedźwiedź.
Martyrologium Rzymskie podaje informację, że pustelnik Lucjusz zmarł około 600 roku, wówczas też zaczął się szerzyć jego kult wśród ludu. Jego doczesne szczątki wystawiono w ówczesnym kościele Świętego Andrzeja w Chur, a po nawróceniu się wielu wiernych około 800 roku świątynia została przemianowana ku czci Świętego Lucjusza (Monastic Church of St. Lucius). Atrybutami świętego są berło i korona oraz niedźwiedź i wół. Lucjusz z Chur to według tradycji posłaniec wiary, czczony jako święty przez szwajcarski Kościół Katolicki. Jego wizerunki z niedźwiedziem można spotkać w wielu miejscach w tym kraju.
Źródło: E. Marszałek, Leśnymi ścieżkami świętych pańskich