Święty Wolfgang żył w latach około 934–994. Właściwie pochodził z Pupping na terenie obecnej Austrii, zaś działalność swą prowadził na terenie dzisiejszej Szwajcarii, gdzie wstąpił do zakonu Benedyktynów i został wyświęcony na księdza, jak również w Bawarii, gdzie był biskupem Ratyzbony.
Wolfgang nie zginął od siekiery, ale miała ona w jego życiu dość istotne znaczenie, często przypominane przez hagiografów. Otóż po wyborze miejsca odosobnienia modlił się on długo, by wreszcie z rozmachem rzucić siekierę w zarośla. Tutaj postanowił zbudować pustelnię, uznając punkt upadku narzędzia za miejsce wskazane przez Boga. Właśnie ta siekiera, w oryginale, jest nadal pokazywana w małym miasteczku St. Wolfgang im Salzkammergut, które powstało na gruzach dawnej pustelniczej celi.
Pod koniec życia wycofał się z aktywności i jako pustelnik zamieszkał w Górnej Austrii, nad jeziorem, które nosi dziś nazwę Wolfgangsee (Jezioro Wolfganga). To właśnie tam miało miejsce zdarzenie z siekierą rzuconą w gęstwinę drzew. W zbudowanej tam pustelni został odnaleziony przez myśliwego i przyprowadzony z powrotem do Ratyzbony. Zmarł w rodzinnym Pupping, ale jego ciało przewieziono do Ratyzbony. Przy jego grobie odnotowano wkrótce wiele cudów.
Na większości obrazów święty Wolfgang przedstawiany jest w szatach biskupa z siekierą w prawej ręce i pastorałem w lewej lub też jako pustelnik na odludziu w momencie odnalezienia go przez myśliwego. Co ciekawe, najstarszym znanym portretem świętego Wolfganga jest miniatura namalowana około 1100 roku w ewangeliarzu świętego Emmerama, który obecnie znajduje się w bibliotece katedralnej na Wawelu w Krakowie.
Najczęstsze atrybuty tego świętego to topór, siekiera, pastorał, mały kościółek i diabeł. Wolfgang jest patronem Bawarii i Ratyzbony, jak również pasterzy, cieśli, stolarzy, żeglarzy, drwali, węglarzy, rzeźbiarzy i niewinnych więźniów, a chroni od artretyzmu, paraliżu, chorób oczu i kończyn oraz krwotoków.
Źródło: E. Marszałek, Leśnymi ścieżkami świętych pańskich