W kulturze wi\u0119kszo\u015bci narod\u00f3w Europy okre\u015blany jest jako patron my\u015bliwych i le\u015bnik\u00f3w. Urodzi\u0142 si\u0119 prawdopodobnie w Gaskonii jako potomek kr\u00f3lewskiego rodu Merowing\u00f3w, a zami\u0142owanie do polowania odziedziczy\u0142 po swoim ojcu, kt\u00f3remu cz\u0119sto towarzyszy\u0142 w \u0142owach. Legenda m\u00f3wi, \u017ce gdy mia\u0142 zaledwie 14 lat, podczas polowania na nied\u017awiedzia w Pirenejach, uratowa\u0142 ojcu \u017cycie. Pe\u0142noletni ju\u017c Hubert uda\u0142 si\u0119 na dw\u00f3r kr\u00f3la Frankonii, gdzie po\u015blubi\u0142 c\u00f3rk\u0119 Pepina z Heristal. Mia\u0142 z ni\u0105 syna Floriberta, p\u00f3\u017aniejszego swego nast\u0119pc\u0119 na biskupstwie Liege.<\/strong><\/p>\n\n\n\n Jako duszpasterz odnosi\u0142 wiele sukces\u00f3w w zjednywaniu ludzi dla wiary w Chrystusa. Oko\u0142o roku 717 przeni\u00f3s\u0142 stolic\u0119 biskupstwa do Leodium (Liege). Przed \u015bmierci\u0105, schorowany ju\u017c i s\u0142aby, mia\u0142 wyg\u0142osi\u0107 wzruszaj\u0105c\u0105 mow\u0119, w kt\u00f3rej prosi\u0142 swoje owieczki, aby \u017cyj\u0105c po chrze\u015bcija\u0144sku, pozwoli\u0142y pasterzowi zasn\u0105\u0107 w pokoju. Zmar\u0142 30 maja 727 roku w swej rezydencji w Teruneren. Pochowano go w ko\u015bciele \u015awi\u0119tego Piotra w Liege. Dzie\u0144 po\u015bwi\u0119cenia relikwii \u015bwi\u0119tego Huberta \u2013 3 listopada \u2013 sta\u0142 si\u0119 \u015bwi\u0119tem my\u015bliwych. Czczone jest ono uroczystymi \u0142owami, poprzedzanymi msz\u0105 polow\u0105 odprawian\u0105 cz\u0119sto w lesie. Istnieje jednak r\u00f3wnie\u017c hipoteza, \u017ce wed\u0142ug starego zwyczaju na zachodzie Europy, w tym dniu urz\u0105dzano wielkie \u0142owy z nagonk\u0105 dla uczczenia \u015bwi\u0119ta Diany, a zwyczaj ten, przeniesiony na \u015bwi\u0119tego Huberta, trwa do dzi\u015b. \u0179r\u00f3d\u0142o: E. Marsza\u0142ek, Le\u015bnymi \u015bcie\u017ckami \u015bwi\u0119tych pa\u0144skich<\/em><\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":" W kulturze wi\u0119kszo\u015bci narod\u00f3w Europy okre\u015blany jest jako patron my\u015bliwych i le\u015bnik\u00f3w. Urodzi\u0142 si\u0119 prawdopodobnie w Gaskonii jako potomek kr\u00f3lewskiego rodu Merowing\u00f3w, a zami\u0142owanie do polowania odziedziczy\u0142 po swoim ojcu, […]<\/p>\n","protected":false},"author":4,"featured_media":7758,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_et_pb_use_builder":"","_et_pb_old_content":"","_et_gb_content_width":""},"categories":[17],"tags":[],"yoast_head":"\n
Za doczesne zas\u0142ugi w krzewieniu chrze\u015bcija\u0144stwa wkr\u00f3tce og\u0142oszony zosta\u0142 \u015bwi\u0119tym. W dniu 3 listopada 743 roku cia\u0142o \u015bwi\u0119tego Huberta umieszczono w g\u0142\u00f3wnym o\u0142tarzu. Okaza\u0142o si\u0119 wtedy, \u017ce mimo up\u0142ywu czasu, nie zosta\u0142o ono dotkni\u0119te rozk\u0142adem, a z grobu rozchodzi\u0142a si\u0119 pono\u0107 ca\u0142kiem przyjemna wo\u0144. W roku 825 doczesne szcz\u0105tki \u015bwi\u0119tego Huberta przeniesione zosta\u0142y do ko\u015bcio\u0142a w Andange. Miejscowo\u015b\u0107 ta od tego momentu nosi nazw\u0119 Saint Hubert, a \u015bwi\u0105tynia miano bazyliki.<\/p>\n\n\n\n
W tradycji ludowej \u015bwi\u0119ty Hubert uznawany jest tak\u017ce za patrona lunatyk\u00f3w i chorych na epilepsj\u0119. Przypisuje mu si\u0119 r\u00f3wnie\u017c szczeg\u00f3lne or\u0119downictwo w wypadkach w\u015bcieklizny. Kult patrona i opiekuna szybko rozprzestrzeni\u0142 si\u0119 w s\u0105siednich krajach, by niebawem obj\u0105\u0107 ca\u0142\u0105 Europ\u0119.
Ikonografia przedstawia najcz\u0119\u015bciej \u015bwi\u0119tego w czasie polowania, gdy objawi\u0142 mu si\u0119 jele\u0144 z gorej\u0105cym krzy\u017cem. W Polsce klasyk\u0105 w tym zakresie s\u0105 prace Jerzego Kossaka, kt\u00f3ry w 1937 roku na \u015awiatowej Wystawie \u0141owieckiej w Berlinie otrzyma\u0142 z\u0142oty medal za obraz przedstawiaj\u0105cy widzenie \u015bwi\u0119tego Huberta.
Wiele k\u00f3\u0142 i towarzystw my\u015bliwskich przybra\u0142o imi\u0119 \u015bwi\u0119tego Huberta. Znak wie\u0144ca z krzy\u017cem jest te\u017c od 1946 roku oficjaln\u0105 odznak\u0105 Polskiego Zwi\u0105zku \u0141owieckiego (od roku 1953 do 1989 ze wzgl\u0119d\u00f3w politycznych by\u0142 nieu\u017cywany). Medal \u015awi\u0119tego Huberta, ustanowiony w 1993 roku, nadawany jest za szczeg\u00f3lne zas\u0142ugi dla kultury \u0142owieckiej. Istniej\u0105 w Polsce dwie parafie pod jego wezwaniem: w Mi\u0142ocinie (dzielnica Rzeszowa) i w Zalesiu G\u00f3rnym ko\u0142o Warszawy.<\/p>\n\n\n\n